'പ്രിയമുള്ളൊരാള്‍...' കവിത-നവ്യ ജോസഫ്

മടിയിലയാള്‍ ചുരുണ്ടു കിടക്കും!

പ്രിയമുള്ളതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കും !

അയാളേക്കാള്‍ പ്രിയമുള്ളതായി 

മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന് ഞാന്‍ നുണ പറയും !

അയാളുടെ കവിളുകള്‍ ചുവക്കും!

തൊട്ടാല്‍ ചോപ്പ് പൊടിയുന്ന

ചാമ്പയെന്നോര്‍ത്ത് 

കവിളുകളില്‍ ഞാന്‍ നുള്ളും !

അയാള്‍ ചിരിക്കും ! 

പൗര്‍ണമിയെന്നു ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കും !

എന്റെ രാത്രികളില്‍ നിലാവുദിക്കും !

കണ്ണുകളില്‍ നക്ഷത്രപ്പെയ്ത്ത് കാണും..!

മുടികള്‍ക്കിടയില്‍ വിരലോടിച്ച് 

വീണ്ടുമയാള്‍ ചോദിക്കും !

അയാളേക്കാള്‍ പ്രിയമുള്ളതായി 

മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന് വീണ്ടും നുണ പറയും!

വിരലുകളില്‍ കാറ്റിന്റെ മൃദുത്വം ഞാനറിയും!

അയാളെന്നില്‍ അലയടിക്കും, 

ഞാന്‍ തീരമാകും !

അയാളെന്നില്‍ പടര്‍ന്നു കയറും, 

ഞാന്‍ മരമാകും !

ചാമ്പയെക്കാള്‍ മധുരത്തോടെ, 

നിലാവിനേക്കാള്‍ പൂര്‍ണ്ണതയോടെ,

നക്ഷത്രതേക്കാള്‍ തിളക്കത്തോടെ,

കാറ്റിനേക്കാള്‍ കുളിരോടെ, 

കടലിനേക്കാള്‍ ആഴത്തോടെ, 

പൂക്കളേക്കാള്‍ വാസനയോടെ 

അയാളുടെ ഹൃദയചുവപ്പിലേക്ക് 

ഞാന്‍ അടര്‍ന്നു വീഴും..

അയാളൊന്നും ചോദിക്കില്ല !

നുണപൊട്ടി അയാളേക്കാള്‍ 

പ്രിയമുള്ളതായി മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന

നേര് നിറഞ്ഞൊഴുകും.. !  

നവ്യ ജോസഫ്