ഒന്നാലോചിച്ചുനോക്കൂ, ചന്തുവും ബാലഗോപാലന്‍ മാഷും വാറുണ്ണിയും ഭാസ്കര പട്ടേലരും മാടയും അറയ്ക്കല്‍ മാധവനുണ്ണിയുമൊന്നുമില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ മമ്മൂട്ടി എന്ന താരചക്രവര്‍ത്തിക്ക് ഇപ്പോഴത്തെ തിളക്കം ലഭിക്കുമായിരുന്നോ? സേതുമാധവനും നീലകണ്ഠനും ആടുതോമയും കല്ലൂര്‍ ഗോപിനാഥനും വിന്‍സന്‍റ് ഗോമസുമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ മോഹന്‍ലാലിനും ഇപ്പോഴത്തെ പ്രഭ കിട്ടില്ല. അപ്പോള്‍ താരങ്ങളേക്കാള്‍ നമ്മള്‍ അവരുടെ കഥാപാത്രങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് സാരം.
അങ്ങനെയെങ്കില്‍, രാമലീലയില്‍ നമ്മള്‍ ദിലീപ് എന്ന താരത്തെ കാണുന്നതെന്തിന്? ദിലീപ് വേറെ, ആ ചിത്രത്തിലെ കേന്ദ്രകഥാപാത്രമായ രാമനുണ്ണി വേറെ. മലയാളികളെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന, സങ്കടപ്പെടുത്തുന്ന, ആവേശം കൊള്ളിക്കുന്ന ഒരു കഥാപാത്രമാണ് രാമനുണ്ണിയെങ്കില്‍ ‘രാമലീല’ കൈയും നീട്ടി സ്വീകരിക്കാന്‍ നാം എന്തിന് മടിക്കണം?!
മഞ്ജു വാര്യര്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, ഒരൊറ്റയാളുടെ പ്രയത്നമല്ല ഒരു സിനിമ. അത് നൂറുകണക്കിന് പേരുടെ അധ്വാനത്തിന്‍റെയും വിയര്‍പ്പിന്‍റെയും കണ്ണീരിന്‍റെയും ഫലമാണ്. അരുണ്‍ ഗോപി എന്ന സംവിധായകന്‍റെ സ്വപ്നമാണ്. ടോമിച്ചന്‍ മുളകുപാടം എന്ന നിര്‍മ്മാതാവിന്‍റെ പ്രതീക്ഷയാണ്.
